ჩრდილოატლანტიკური ხელშეკრულების ორგანიზაციაში (ნატო-ში) გაწევრიანების დაწყების პროცესი, პირველ რიგში, არაწევრი ქვეყნის მხრიდან ამის შესახებ სურვილის გამოხატვას ეფუძნება. შემდეგი ნაბიჯი უკვე სახელმწიფოს მხრიდან ნატო-ს პრინციპებისადმი (დემოკრატია და კანონის უზენაესობა) ერთგულების ჩვენებაა. მნიშვნელოვანია, შეფასდეს ქვეყნის მზაობა პოლიტიკური, ეკონომიკური და სამხედრო სტანდარტების თვალსაზრისით.

წევრობის სამოქმედო გეგმა (MAP) სწორედ ის დოკუმენტია, რომელიც აუცილებლად გასატარებელი რეფორმების შესახებ მითითებებს მოიცავს.

ნატო-ში გაწევრიანების გადაწყვეტილება ყველა იმჟამინდელი წევრი ქვეყნის თანხმობას მოითხოვს. ჩრდილო ატლანტიკური საბჭო გადაწყვეტილების მიმღები ის ორგანოა, რომელიც, თითოეული წევრი ქვეყნის წარმომადგენლის მეშვეობით, მნიშვნელოვან როლს თამაშობს დისკუსიებსა და განხილვებში.

არაწევრ ქვეყანას არ შეუძლია ხელი შეუშალოს, შეცვალოს ან სხვა სახის გავლენა იქონიოს გაწევრიანების შესახებ გადაწყვეტილების მიღების პროცესზე. ამით უზრუნველყოფილია ნატო-ს კოლექტიური გადაწყვეტილების მიღებისა და სუვერენიტეტის ხელშეუხებლობა.